مقدمه

بی‌شک یکی از مناسبت‌های مهمی که در دنیای اسلام هر ساله تکرار می‌شود و از جمله مناسباتی است که به فرقه خاصی از مسلمانان تعلق ندارد، ماه مبارک رمضان است؛ ماهی که در بین مسلمین به ماه خدا و میهمانی او مشهور است. ماهی که مسلمانان همه در تلاشند تا زیر باران رحمت الهی بدون چترِ گناه به رقص بندگی درآیند؛ پیامبر رحمت صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: «[ماه رمضان] ماهی که اول آن رحمت، میانه‌اش مغفرت و آخر آن اجابت و آزادی از دوزخ است».[1]

ماهی که به هر بهانه‌ای مستحق پاداش و رحمت خدا می‌شوی «نفس‌هایتان در این ماه تسبیح و خوابتان عبادت است».[2] ماهی که در آن جز شقی در گناهانش باقی نمی‌ماند و همه از جاری زلال این ماه طاهر و پاک می‌گردند؛ «در آخر هر روز از ماه مبارک رمضان، خداوند را هزارهزار آزاد شده از آتش است، چون شب و روز جمعه شود هر ساعتی هزارهزار و در شب و روز آخر ماه رمضان به تعداد تمام آزادشدگان در طول ماه، از آتش نجات می‌یابند».[3]

ابتدای راه بندگی و ابتدای سال برای سالک‌الی‌الله ماه خداست؛ «تعداد ماه‌ها در نزد خدا و کتابش آن روز که آسمان‌ها و زمین را آفرید دوازده ماه است و آغاز آن، ماه خدا یعنی ماه رمضان است».[4]

خداوند انسان را طورى آفريده كه مى‌تواند از راه عبوديت و بندگى خالص از مقام ملائكه گام فراتر نهد و مقامات انبيا و اوليا را كسب نمايد. رؤيت خداوند متعال در دنيا، به همان ملاک رؤيت در آخرت امكان دارد.[5]

سالک‌الی‌الله در رمضانی که گذشت و آن را وداع گفت، سالی را به سختی گذرانده و اینک در آستانه ورود به آن دست به دعا برداشته که «الّلّهُمَّ أَهِّلْنَا فِيهِ لِمَا وَعَدْتَ أَوْلِيَاءَكَ مِنْ كَرَامَتِكَ، وَ أَوْجِبْ لَنَا فِيهِ مَا أَوْجَبْتَ لِأَهْلِ الْمُبَالَغَةِ فِي طَاعَتِكَ، وَ اجْعَلْنَا فِي نَظْمِ مَنِ اسْتَحَقَّ الرَّفِيعَ الْأَعْلَى بِرَحْمَتِكَ».[6]