امام سجّاد علیه السلام در یکی از دعاها می فرماید: خَيْرُكَ إِلَيْنَا نَازِلٌ وَ شَرُّنَا إِلَيْكَ صَاعِدٌ (مصباح‏المتهجد، ص 58)

( بارالها آنچه از طرف تو به سمت ما می آید نعمت و خیر محض است و آنچه از طرف ما به سوی تو می آید جز گناه و بدی نیست. )

من هیچ نیم، همه تویی، دستم گیر     از تو همه رحمت است و از من تقصیر

یکی از فقها مى‏گويد: حمّالى (باربری ) را ديدم، بار گران بر دوش گرفته، مى‏رفت و در همه راه مى‏گفت: الحمدللَّه، استغفراللَّه. به او گفتم: مگر جز اين دو كلمه نمى‏دانى؟ گفت: مى‏دانم و قرآن نيز مى‏دانم، گفتم پس چرا فقط اين دو كلمه را مى‏گوئى؟ گفت: براى آن كه از دو حال خارج ‏نيست: در هر آن، نعمتى از خداى به سوى من فرود مى‏آيد و گناهى از من به آسمان بالا مى‏رود. آن نعمت را كلمۀ حَمد مى‏گويم و آن گناه را با إستغفار جبران مى‏كنم تا مگر خدا رحمتم كند. گفتم: سُبحان اللَّه، اين حمّال از من فقيه ‏تر است.( هزار و يك نكته، ص39)