عنوان کتاب: دقایقی با قرآن: براساس تفسیر نور

پدیدآور: محسن قرائتی

مشخصات نشر: تهران: مرکز فرهنگی درسهایی از قرآن

مجموعه حاضر شامل سیصد نکته و لطیفه با موضوعات اخلاقی، اعتقادی، کلامی، اجتماعی است.

نویسنده قسمتی از این نکات را در پیام‌های سه دقیقه‌ای و برخی را در پیام‌های یک دقیقه‌ای ارائه داده است.

وی در همه این نکات ابتدا با نقل آیه و ترجمه آن به نکات و پیام آن به صورت مختصر می‌پردازد و در این زمینه از روایات تفسیری بهره است. مجموعه حاضر را می‌توان یک دائرةالمعارف قرآنی دانست که حاوی صدها موضوع قرآنی در زمینه‌های متعدد است که مۆلف آن‌ها را به شکل موجز در یک مجلّد ارایه داده است.

برخی از موضوعات این کتاب شامل:

صله رحم – آداب تلاوت قرآن – آثار و برکات روزه – لباس در قرآن – پرسش های قیامت – شعور حیوانات – تغذیه در اسلام – فوائد امر به معروف – ازدواج موقت – اهمیت ازدواج – غنا و موسیقی – آثار مخرب موسیقی و غنا – احسان به والدین – سیمایی از نماز – تواضع – اخلاص – راه های کسب اخلاص – روش برخورد با مخالفان – اهمیت تدبر در قرآن – تمسخر و استهزا در قرآن – چرا عبادت کنیم و ده ها عنوان و موضوع دیگر و

در ادامه به عنوان مثال قسمت هایی از این کتاب را بیان می کنیم:

حجت الاسلام و المسلمین قرائتی در کتاب دقایقی با قرآن برای رهایی قران از مهجوریت، براساس روایات توصیه می کند هر روز پنجاه آیه از قرآن را بخوانید و هدفتان رسیدن به آخر سوره نباشد، آرام بخوانید و دل خود را با تلاوت قرآن تکان دهید و هرگاه فتنه ها همچون شب تاریک به شما هجوم آورد، به قرآن پناه برید.

سوره مبارک فرقان: (و قال الرسول یا رب ان قومی اتخذوا هذا القران مهجورا) پیامبر (در روز قیامت از روی شکایت) می گوید: پروردگارا! قوم من این قرآن را رها کردند.

حجت الاسلام و المسلمین قرائتی در تشریح این آیه شریفه در کتاب دقایقی با قرآن می نویسد:

این آیه، از گلایه پیامبر اسلام (صلی الله و علیه وآله) سخن می گوید و آن حضرت چون «رحمة للعالمین» است ، نفرین نمی کند.

نخواندن قران، ترجیح غیر قرآن بر قرآن، محور قرار ندادن آن، تدبر نکردن در آن،‌ به دیگران و عمل نکردن به آن، از مصادیق مهجور کردن قرآن است. حتی کسی که قرآن را فراگیرد، ولی آن را کنار گذارد به آن نگاه نکند و تعهدی نداشته باشد، او نیز قران را مجهور کرده است.

امام رضا(علیه السلام) فرمود: دلیل آن که در نماز، قرآن می خوانیم آن است که قرآن از مهجوریت خارج شود.

در روایات آمده است: هر روز پنجاه آیه از قرآن را بخوانید و هدفتان رسیدن به آخر سوره نباشد، آرام بخوانید و دل خود را با تلاوت قرآن تکان دهید و هرگاه فتنه ها همچون شب تاریک به شما هجوم آوردند، به قرآن پناه برید.

وی در ادامه این مطلب می نویسد، به نظرم رسید اقرار بعضی بزرگان را درباره ی مهجوریت قرآن نقل کنم:

الف) ملاصدرا در مقدمه تفسیر سوره واقعه می گوید: بسیار به مطالعه کتب حکما پرداختم تا آنجا که گمان کردم کسی هستم، ولی همین که کمی بصیرتم باز شد، خودم را از علوم واقعی خالی دیدم.

در آخر عمر به فکر رفتم که به سراغ تدبر در قرآن و روایات محمد (صلی الله و علیه وآله) بروم. یقین کردم که کارم بی اساس بوده است، زیرا در طول عمرم به جای نور در سایه ایستاده بودم. از غصه جانم آتش گرفت و قلبم شعله کشید، تا رحمت الهی دستم را گرفت و مرا با اسرار قران آشنا کرد و شروع به تفسیر و تدبر در قرآن کردم، در خانه وحی را کوبیدم، درها باز شد و پرده ها کنار رفت و دیدم فرشتگان به من می گویند: «سلام علیكم فادخلوها خالدین».

ب) فیض کاشانی می گوید: کتاب ها و رساله ها نوشتم، تحقیقاتی کردم، ولی در هیچ یک از علوم دوایی برای دردم و آبی برای عطشم نیافتم، بر خودم ترسیدم و به سوی خدا فرار و انابه کردم تا خداوند مرا از طریق تعمق در قرآن و حدیث هدایت کرد.

ج) امام خمینی در گفتاری از اینکه تمام عمر خود را در راه قرآن صرف نکرده، تاسف می خورد و به حوزه ها و دانشگاه ها سفارش می کند که قرآن و ابعاد گوناگون آن را در همه رشته ها، مقصد اعلی قرار دهند تا مبادا در آخر عمر بر ایام جوانی تاسف بخورند.

«هجر»، جدایی با عمل، بدن، زبان و قلب را شامل می شود. رابطه میان انسان و کتاب آسمانی، باید دائمی و در تمام زمینه ها باشد، زیرا کلمه «هجر» در جایی به کار می رود که میان انسان و آن چیز رابطه باشد.

بنابراین، باید تلاشی همه جانبه داشته باشیم تا قرآن را از مهجوریت در آوریم و آن را در همه ابعاد زندگی، محور علمی و عملی خود قرار دهیم تا رضایت پیامبر عزیز اسلام را جلب کنیم.

نخواندن قرآن، ترجیح غیر قرآن بر قرآن، محور قرار ندادن آن، تدبر نکردن در آن،‌ به دیگران و عمل نکردن به آن، از مصادیق مهجور کردن قرآن است. حتی کسی که قرآن را فراگیرد، ولی آن را کنار گذارد به آن نگاه نکند و تعهدی نداشته باشد، او نیز قران را مجهور کرده است.