عضو جامعه مدرسین حوزه تبیین نمود

عواملی که انقلاب امام خمینی را پدیده قرن کرد

ادامه »

نگاهی به کتاب«طلوع خورشید»سال شمار زندگی امام خمینی‌(ره)

این سال‌شمار در هر مقعطی نکته‌های مهم سیاسی و اجتماعی آن زمان را در اختیار خواننده قرار می‌دهد.

آمدی تا آفتاب رویت، قبله آفتاب گردان‌ها شود …

آری، آمد آن سیزدهمین حلقه از منظومه نور …

سیزدهمین نشان عترت …

آن که می‌آید، شکوه آسمان، عظمت زمین، صداقت ایمان و نجابت آب است.

بهار از نامش شکوفا و عشق از یادش لبریز است…

قدم بر چشم‌های زمین نهاده‌ای و جهان روشن شد.

دست بیفشانید و عود بسوزانید که یازدهمین مسافر بهار، از راه می‌رسد.

بیایید و قدم‌هایش را شکوفه باران کنید…

من کجای قرآنم؟

می‌گفت : «من کجای قرآنم؟ اگر رطب و یابس، تر و خشکی نیست مگر آنکه ماجرایش در قرآن آمده باشد، پس من کجای کتاب خدایم؟ اصلاً خبری از من هست؟ از من با همه دغدغه‌هایم، امیدها و  آرزوهایم، تنهایی‌هایم، اشک‌های پنهان و خنده های از ته دلم، شب و روزهایم، روزمرگی‌ها و زندگیم. از خود منی که اینجا نشسته هیچ خبری هست اصلاً؟ » می‌گفت کتاب شریف را ورق زده و جایی اسم خودش را ندیده است. راست می‌گفت…

وَ عِنْدَهُ مَفاتِحُ الْغَیْبِ لا یَعْلَمُها إِلاَّ هُوَ وَ یَعْلَمُ ما فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ ما تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ إِلاَّ یَعْلَمُها وَ لا حَبَّةٍ فی ظُلُماتِ الْأَرْضِ وَ لا رَطْبٍ وَ لا یابِسٍ إِلاَّ فی کِتابٍ مُبین

کلیدهای غیب، تنها نزد اوست و جز او، کسی آن‌ها را نمی‌داند. او آنچه را در خشکی و دریاست می‌داند هیچ برگی (از درختی) نمی‌افتد، مگر اینکه از آن آگاه است و نه هیچ دانه‌ای در تاریکیهای زمین، و نه هیچ تر و خشکی وجود دارد، جز اینکه در کتابی آشکار [در کتاب علم خدا] ثبت است. سوره مبارکه انعام آیه 59

کتاب‌ها می‌نویسند:

ابوالربیع شامی گوید: از امام صادق علیه‌السلام از گفتار خدای عز و جل پرسیدم: «و هیچ برگی نیفتد مگر آنکه آن را (خدا) بداند، و نه دانه‌ای در تاریکی‌های زمین و نه تر و نه خشکی هست جز آنکه در نامه بیان‌کننده هست …» فرمود: مقصود از «برگ» (جنین) سقط (شده) است، و مقصود از «دانه» فرزند است، و «تاریکی‌های زمین» رحم‌ها است، و «تر» مردمان زنده است و «خشک» آنان که جانشان گرفته شده (و مرده‌اند)؛ و همه این‌ها در نزد امامی بیان‌کننده (محفوظ) است (و آن‌ها را می‌داند).1

با تو می‌گویم:

می‌گفت : «من کجای قرآنم؟ اگر رطب و یابس، تر و خشکی نیست مگر آنکه ماجرایش در قرآن آمده باشد، پس من کجای کتاب خدایم؟ اصلاً خبری از من هست؟ از من با همه دغدغه‌هایم، امیدها و آرزوهایم، تنهایی‌هایم، اشک‌های پنهان و خنده های از ته دلم، شب و روزهایم، روزمرگی‌ها و زندگیم. از خود منی که اینجا نشسته هیچ خبری هست اصلاً؟ » می‌گفت کتاب شریف را ورق زده و جایی اسم خودش را ندیده است. راست می‌گفت. خدا، از ما با اسم‌هایمان در کتابش یاد نکرده است. از رسم ما اما بسیار گفته است. گفته است راهی که ما می‌رویم، به کجا می‌رسد. گفته است این رسم زندگی، ما را به کجا می‌برد. از انتهای راه تک تک ما پرده برداشته است. لابه لای کتابش، یکی شبیه هرکدام از ما را گذاشته و پایان راهش را برایمان تعریف کرده است، تا بدانیم آخرش، آخرمان، چه می‌شود. دغدغه های ما که تازه به دو هزار و چهارده میلادی قدم گذاشته‌ایم یا شبیه دغدغه موسی علیه‌السلام است در ماجرای کشتن مردی از مدین، یا شبیه نگرانی مادر مریم سلام الله علیها است و نذر فرزندش برای خدمت خداوند یا شاید هم شبیه نگرانی فرعون باشد از تولد پسری از بنی اسراییل. امید ما یا شبیه امیدواری یعقوب نبی علیه‌السلام است به بازگشت یوسفش، یا امید حضرت زکریا علیه‌السلام به داشتن یحیی علیه‌السلام … یا امید نمرود است به قدرتی پوشالی. تنهایی‌های ما سخت‌تر از تنهایی تاریک یونس علیه‌السلام در شکم ماهی و در دل دریا نیست، اشک‌های پنهان ما جگر سوز تر از اندوه یعقوب نبی علیه‌السلام در فراق دردانه‌اش نیست. زخمی که می‌خوریم و طعنی که می‌شنویم، سنگین‌تر از نارواهایی نیست که به ساحت مقدس مریم سلام الله علیها روا داشتند. خدا برای روزهای بیماری ما، ایوب نبی علیه‌السلام را مقابلمان گذاشته است. انتهای ماجرای کسی که بت‌هایش را پیش از شکستن بت‌های شهر، شکست؛ برایمان می‌گوید. فرعون و آسیه را کنار هم قرار می‌دهد، برای نشان دادن پایان کار کسانی که غرق نعمتند. قدرت را هم از آن سلیمان نبی علیه‌السلام قرار می‌دهد و هم خبر از قارون و نمرود و جالوت می‌دهد. هابیل و قابیل را دو برادر و در کنار هم قرار می‌دهد و می‌گوید می‌شود هم خون بود اما متفاوت زندگی کرد. آنقدر میان خود امروزم با شخصیت‌های قرآنی شباهت می‌بینم که گاهی گمان می‌کنم، خدا آینه گذاشته است در کتابش برای همه. تا خودشان، زندگی‌شان و پایان راهشان را ببینند.

نویسنده: زهرا نوری لطیف

اولین باری بود که می‌تونست از نزدیک ببینش…

درسته که همیشه یکی از عکس‌های قشنگش رو توی جیب نگه می‌داشت، ولی این دیدار، با اون دیدن خیلی فرق می‌کرد.

هم خوشحال بود، هم نگران …

هم هیجان داشت و هم می‌لرزید …

در لحظاتی کوتاه، همه‌ی حس‌های مختلف و شاید متناقض رو تجربه کرد.

صدای صلوات بلندی که توی فرودگاه پیچید، اون رو به خودش آورد.

سیمای زیبا و آرامی که منتظرش بود، توجهش رو جلب کرد.

چند لحظه کوتاه نگاه کرد و بعد با گروه سرود شروع کرد:

…

سخنان دو پهلوی اوباما در رابطه با ایران و همچنین رژیم صهیونیستی در محافل سیاسی جنجال آفرید.

آیت‌الله علم‌الهدی

طلبه آرمانی وقف امام زمان(عج) است

آیت‌الله سید‌احمد علم‌الهدی،در همایش آرمان طلبگی، طلبه آرمانی که در سالن همایش‌ها و نمایشگاه‌های آستان قدس رضوی برگزار شد، طی سخنانی، با تاکید براینکه آرمان طلبگی باید بیشتر از تعریف طلبه مطرح شود، لذا باید جایگاه آرمان و آرزو را در حوزه تفکر مشخص کنیم، به بیان تفاوت رؤیاسازی و خیال‌پردازی پرداخت و اظهارداشت: تخیّل جهش‌ها و رفت و آمدهای مناظر گوناگون و جریان‌های متعددی است که تا مرز آرمان اوج می‌گیرد و گاهی اوقات نیز از مرز جرقه فراتر نمی‌رود، بر همین اساس، خیال‌پردازی پوچ بوده و از ائمه(ع) بیان شده است که انسان به خاطر خیال‌پردازی مواخذه نمی‌شود مانند نگاهی که به صورت ناخودآگاه به روی نامحرم می‌افتد اما فرد به این نگاه ادامه نمی‌دهد.

مدیرحوزه علمیه استان قم

حماسه 9 دی انقلاب و نظام را بیمه کرد

حجت‌الاسلام والمسلمین احمد فرخ فال با گرامی‌داشت حماسه عظیم نهم دی و دهه «بصیرت و میثاق با ولایت»، اظهارداشت: نهم دی، احیا کننده خاطرات بسیار حساس، تلخ و شیرینی کسانی است که دغدغه نظام، انقلاب و اسلام را دارند .

وی با بیان این که دغدغه‌های مردم متدین برخاسته از بصیرت آنها است، افزود: بصیرت عنصری کیما گونه است که همه سرفصل های زندگی فردی و اجتماعی ملت غیور ایران اسلامی را به وجه احسن و متناسب با شئون اسلام رقم زده است.

مدیرحوزه علمیه استان قم با اشاره به اهمیت روز9 دی، تاکید کرد: حماسه نهم دی، جریانی زنده در تاریخ ایران اسلامی است که براساس تدابیر حکیمانه رهبر معظم انقلاب و بصیرت ملت غیور پدید آمد.

مسئول حوزه مدیریت حوزه‌های علمیه کشور با اشاره به این که در دوران حضرت علی(ع)، افراد سرشناس بی بصیرت و صاحب نام، بر روی حضرت شمشیر کشیدند، تصریح کرد: قیام نه دی، قیام یک‌پارچه مردم در مقابل اهداف شوم بیگانگان و مزدوران داخلی بود که برخی ها از آنها نقش خواص را داشتند، ولی خواصی که همچون خوارج نهروان که بعد از ارتحال پیامبر اسلام(ص) همه چیز را فراموش کرده و در مقابل ولی و حجت خدا امیرالمومنین(ع) ایستادند.

حجت الاسلام والمسلمین فرخ فال با تاکید لزوم بر گرامی‌داشت حماسه نهم دی، گفت: جریان 9 دی باید تا زمان ظهور امام زمان(ع)، گرامی داشته شود؛ چرا که این جریان برای همه ملت ها درس آموز است .

وی با اشاره به جزئیات درس آموز بودن این حماسه، تصریح کرد: ایستادگی در مقابل زیاده خواهان و مستکبرین ونیات شوم دشمنان که در صدد به خدمت گرفتن مزدوران داخلی بودند از مهم‌ترین درس‌های بصیرت ملت ایران در تبعیت از رهبر معظم انقلاب است.

مدیرحوزه علمیه استان قم بابیان این که مردم با پیروی از رهبر معظم انقلاب و مراجع عظام تقلید، نسبت به مصالح نظام، انقلاب و اسلام ناب مسامحه نمی کنند، بیان داشت: مردم متدین و با بصیرت ایران اسلامی در مقابل کسانی که به اهانت به مقدس ترین مقدسات و با به آتش کشیدن پرچم‌ها و نمادهای عزاداری سرو وسالار شهیدان، با تصور این که با این عمل وقیحانه می توانند مذهب و اعتقادات ملت را نسبت به نظام و مقدسات جمهوری اسلامی زیر سئوال ببرند، ایستادند.

حجت‌الاسلام والمسلمین فرخ فال تاکیدکرد: مردم هیچ‌گاه مصالح نظام را با اهداف شوم دشمنان معامله نخواهندکرد و با حضور یکپارچه خود در حماسه 9 دی، نظام اسلامی را بیمه کردند.

مدیر حوزه علمیه استان قم با بیان اینکه اگر مردم کوفه و صدر اسلام هم دارای بصیرت بودند، اهل بیت(ع) خانه نشین نمی‌شدند، تصریح کرد: ملت، روحانیت و حوزه‌های علمیه باید روز حماسه آفرین «نه دی» را به پاس نگهبانی از اهداف نظام و انقلاب، را گرامی بدارند.

سال روز میلاد باشکوه کلمه حقّ خداوند، حضرت عیسی مسیح علیه السلام
بر رهروان طریق توحید و حقیقت جویی، خجسته باد . . .

ه حضرت عیسی(ع) در قرآن و پس از آن در احادیث نبوی و روایات معصومین(ع) جایگاهی یگانه دارد[۱] و موضوع بازگشت عیسی(ع) در آخرالزمان در برخی از منابع روایی تحت عنوان «أَشْرَاطِ السَّاعَة» گنجانده شده است؛ یعنی یکی از علائم یا نشانه‌های فرا رسیدن «ساعة» یا قیامت، نزول عیسی(ع) از آسمان است که با نشانه‌های دیگری همچون ظهور مهدی(عج) و خروج دجال همراه است.[۲]

عیسی(ع) تنها چهره قرآنی پس از آدم است که به گونه‌ای غیر طبیعی قدم به طبیعت و تاریخ می‌گذارد.[۳] و نیز به طور خارق العاده‌ای حضور فیزیکی‌اش از پهنه‌ی طبیعت و عرصه‌ی تاریخ به پایان می‌رسد تا دوباره در آخرالزمان ظهور کند. دو عنوان «کلمه» و «مسیح» را که عناوین مسیحی برای عیسی(ع) به شمار می‌روند، قرآن نیز بر او اطلاق می‌کند؛ با این حال، قرآن اعتقاد به تثلیث را کفر دانسته و از آن نهی کرده است.[۴] همچنین قرآن مجید به صلیب کشیده شدن او را نفی می‌کند و تصریح می‌دارد که خداوند او را به آسمان به سوی خویش بالا برده است.[۵]

قرآن گرچه باور تاریخی یهودی- مسیحی مربوط به مصلوب شدن عیسی(ع) را رد می‌کند، اما اعتقاد مسیحیان به عروج عیسی به آسمان را تأیید می‌نماید. به باور مسیحیان عیسی(ع) در روز سوم پس از مصلوب شدن از مرگ برخواست و به سوی آسمان بالا رفت[۶] پس از آن انتظار جماعت اولیه مسیحی آن بود که او به مثابه‌ی «پسر انسان» از آسمان بر روی ابرها به زمین باز گردد و پادشاهی موعود خداوند را برقرار سازد.[۷]

قرآن کریم بنا بر فهم بسیاری از مفسّران، به بازگشت یا «نزول عیسی» در مواردی اشاره دارد. به عقیدۀ بسیاری از مفسران آیه‌ی: «و او [مسیح‏] سبب آگاهى بر روز قیامت است. (زیرا نزول عیسى گواه نزدیکى رستاخیز است) هرگز در آن تردید نکنید…»،[۸] اشاره به همین معنا دارد.[۹]

باور به نزول عیسی(ع) در آخرالزمان به ادعای بسیاری از محدّثان مسلمان، باوری غیر اختلافی میان فرقه‌های مسلمان و مبتنی بر احادیث و روایات متواتر است. جلال الدین سیوطی از قول محمد سجزی می‌نویسد: «اخبار مربوط به آمدن مهدی … . این‌که عیسی با او خروج می‌کند و … به تواتر رسیده است».[۱۰]   

ادامه »